Яхшы спектакль — ул танылган театрда яки кечкенә генә студия сәхнәсендә барамы — һәрчак рухи ләззәт һәм чын бәйрәм. Театр балаларга да, өлкәннәргә дә тынычлык кылу кысаларын аерырга, аның игелеге, башкалар ишетә, үсә, иҗат итә белергә ярдәм итә ала.
Театр – кешеләрне тормыш турында уйлану, үз-үзләренә эчтән карау өчен үз тирәсенә җыя торган тылсымлы учакка тиң ул. Театр турында шулкадәр күп язылган ки, безгә аны өр-яңадан ачу, мөгаен, мөмкин булмастай эштер. Хәтта борынгы греклар да, шәһәр төзергә керешер алдыннан, башта театрның кайда булачагын уйлаганнар. Юкка гына түгелдер. Кайсы гына шәһәргә килсәң дә, анда театр булмаса, шәһәрнең үз йөзе юктыр кебек тоела. Телисезме-теләмисезме, рухи дәрәҗә барыбер театр, сәнгать һәм мәдәниятнең торышы белән билгеләнә.
Әгәр сәхнәдә ниндидер җанлы тормыш бара һәм ул кешенең күңеленә кагыла икән, димәк, мондый сәнгатьнең яшәргә хакы бар.
Әйе, театр – сәнгатьнең иң гүзәл төре, дияр идем мин. Ул кешеләрне көлдерә дә, елата да, уйландыра да… Без бүгенге тормышыбызны театрдан башка күз алдына да китерә алмыйбыз. Чөнки театр – тормышның көзгесе.
Халыкның талантын, рухи дөньясын, дәрәҗәсен билгели торган театр сәнгате — милләтебезнең казанышы һәм чиксез горурлыгы. Татар театры һәркем өчен да аңлаешлы сәнгать төре буларак, инде менә 110 ел халыкка хезмәт итә. Аны бөтен милләт — зыялылар, эшчеләр, ил эчендәге чуалышларда катнашкан өчен мәдрәсәдән куылган шәкертләр, приказчиклар дөньяга китерә. Театр сәнгате милләтебезгә авыр чакта таяныч та, яхшы чакта куаныч та булган.